Didrik Hereid

Til minne om vår pappa, Didrik Hereid. Pappa var den modigste og sterkeste mannen vi noen gang har møtt. Han har alltid stilt opp for oss om vi har trengt han, samtidig som han har overført mange gode verdier til oss, og lært oss å Bli selvstendige mennesker. Vi har alltid vært klar over hvor høyt pappa elsket oss. Han sa han var glad i oss hver gang vi snakket med han, og overøste sin kjærlighet i form av gode samtaler og klemmer. I barndommen fikk vi oppleve å reise til store deler av Europa og Asia, og det var mange utenlandsturer i løpet av et år. Han skjemte oss bort i opplevelser av andre land, kulturer, museer og historie. Han var opptatt av at vi skulle få oppleve mye selv om interessen for museer og historie ikke var like stor for oss som for han. Han var en god støttespiller i Jaran sin musikk karriere og har alltid stått å heiet på Han på sidelinjen i alle prosjekter han har hatt. Evelin var pappajente fra dagen hun ble født, og han selv om han ikke alltid var fysisk tilstede da han alltid var en svært opptatt mann har han alltid stilt opp! Pappa har alltid hatt troen på oss, og har gitt oss gode råd når det har trengtes. Han fikk oppleve å Bli morfar i januar 2017 da hans datter Evelin fikk en datter - Andrea. Andrea var for pappa livets dessert. En øyensten som han var svært opptatt av og fullstendig betatt av. Andrea har alltid vært svært begeistret for sin «moffa» og har arvet morfaren sin stahet og vilje. Vi skal fortelle Andrea om hvilken fantastisk hjertegod morfar hun hadde - og videreføre til henne de verdiene pappa han har overført til oss! Pappa var for oss en bauta! Han var urokkelig, og selv om han våren 2013 fikk diagnosen uhelbredelig bukspyttkjertel kreft viste han aldri tegn til verken frykt, svakhet eller smerte overfor oss. Han hadde innstillingen «jeg er ikke syk, jeg har bare kreft». Han var sterk til siste slutt og i våre øyne tapte han ikke mot kreften. Han vant! Tusen takk for alle gode minner pappa! Takk for Alt du har vært for oss! Vi kommer til å savne deg. Vi elsker deg.

Går det an å summera eit liv gjennom eit lite dikt Sjølvsagt ikkje… men som livet ellers går det seg litt te, på sikt Dette diktet som eg håpa at eg aldri nokon gong trong dikta Etterkvart som eg begynte å tru at livet ditt aldri kunne svikta Men her står eg etter ei veka som ligg att der bak i tåka Her sit så mange av dine kjære, som av din bortgang no vert råka Du elska våren, fargane, eit glas vin og jedna litt chips Dette æra me i dag med våre fargerike sjal og fargerike slips Det har dukka opp mange passord te gamle, nedstøva filer denne veka Heilt frå då eg va for liten te å vara med dokke store å leka Eg fekk ikkje vara med, då eg va liten, brukte bleier og hadde frekner i heila fjeset Det va du og Jan Kåre dei som utgjorde kremen i Ysthusneset Eg måtte sjå på når du gjekk ut på kvelden, av og te itte klokkå sju Mens eg sat igjen og ynskja at eg sko veksa fort….og ei gru Etterkvart som bleiene forsvant og freknene la seg te ro Avanserte eg te håntlangar for dokke store…..grad to Når dokke bygde hytter langa eg spiker i ein rasande fart Eg trur vel det va her at ditt yrkesval blei klart Føler eg er nøydd til å dela eit heilt spesielt minne Frå den tiå du og Harald ikkje akkurat delte kjærleik på pinne Hugsar ikkje heilt om eg va sju elle åtta Men eg vett det var eit par veker itte du hadde lert meg å spotta Harald og dei sko øvenatta i hyttå dei nettopp hadde bygd Då han oppdaga at proppen i loftmadrassen hans, hadde gått av med trygd Han sende meg difor heim for å låna proppen frå madrassen din Eg følte meg litt kry…jobben som sendebud va med dette min Men tru for all del ikkje, at dette var ein jobb for ei pysa Eg fekk ikkje fullbyrda forespurnaden før du begynte å fnysa I ein sjelden rasande fart blei eg sendt attende Med klar beskjed at eit slikt lån, kun i draumane hans ville hende Utan to sekunds pause sende Harald meg i strak retur Med truslar som hadde blitt strokne i den mest vågale sensur Slik flaug eg fram og attende, med trugslar i stigande grad Det er det næraste Ysthusneset nokon gong kom eit blodbad To timar seinare sat eg heima, under altanen og heiv itte pusten Med eit vokabular som nok hadde sendt sjokkbølger langs heile kysten I øyrene va det ei fantastisk breidde av nye gloser som peip Det va monge hvis dei hadde fått innsyn, som hadde sleppt ner ein geip Det dreide seg om nye gloser som himtefødning og svimlepip Og ellers ord, som for dei fleste va utforbi eitkvart begrip Sjølv om karriera som sendebud, med dette brutalt tok slutt Lerte eg i dei komande åra, nye ting frå dokke jevnt og trutt Det er passorda te slike rike minner, som denne veka har dukka opp Dei vert ekstra dyrebare nå, for framtidige minner med deg har nå sagt stopp Det er utallige slike minner som til slutt skapar eit liv For nokon vil minnene om deg Didrik, kanskje gi ein heilt ny giv Er det slik at når eit hjarta har stoppa, så e det heila øve Eller er det slik, at dette livet kanskje bare var ein prøve Ein kan undras øve kven, eller kvifor, eller kvar Av alle her inne, er det kun du som sit med slike svar Når eg ser utøve havet av folk, blomar, helsingar og krans Lyser eg fred over ditt minne Didrik…du besto livet med glans

Bakom tårarna skiner alla lyckiga år. Til Didriks minne

Raus, alltid interessert, og delte på kunnskap, vennskap. Ord blir fattige, men de gode minnene er mange.

Savnet et stort

Tack för fin vänskap! Du var alltid glad, optimistisk och såg det ljusa i tillvaron. Du har inspirerat oss och förblir en god förebild! Vi saknar dig!

Na zawsze pozostaniesz w naszej pamięci jako człowiek o Wielkiej energii mający wiele pasji. Spoczywaj w pokoju

Na zawsze pozostaniesz w naszej pamięci jako człowiek o Wielkiej energii mający wiele pasji. Spoczywaj w pokoju

Vi vil savne deg, flotte mann❤️